- قرآن کریم.
- نهج‌البلاغه. (1425ق). تحقیق صبحی صالح، القاهرة: دارالکتاب المصری و بیروت: دارالکتاب اللبنانی.
- ابن‌اثیر، ضیاءالدین. (بیتا). المثل السائر فی أدب الکاتب و الشاعر، ج 2، تحقیق: احمد الحوفی و بدوی طبانة، قاهره: دارنهضة مصرللطبع و النشر.
- ابن‌جعفر، قدامه. (بیتا). نقد الشعر، تحقیق: محمد عبدالمنعم خفاجی، بیروت: دارالکتب العلمیة.
- ابن‌فارس، احمد. (1404ق). معجم مقاییس اللغة، چاپ: اول. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
- ابنمعتز، ابوالعباس عبدالله. (2012). کتاب البدیع، تحقیق: عرفان مطرجی، بیروت: مؤسسة الکتب الثقافیة.
- ابن‌منظور، محمد بن مکرم. (1414 ه.ق). لسان العرب، چاپ: سوم. بیروت: دار صادر.
- بستانى، فواد افرام. (1375ش). فرهنگ ابجدی، تهران: انتشارات اسلامی.
- تفتازانی، سعدالدین. (1411 ق). مختصر المعانی، قم: دارالفکر.
- تمیمى آمدى، عبد الواحدبن‌محمد. (1410 ق). غرر الحکم و درر الکلم، چاپ: دوم. قم: دار الکتاب الإسلامی.
- جرجانى، عبد القاهر. (1422 ق). دلائل الإعجاز فی علم المعانی، تحقیق: عبدالحمید هنداوی، بیروت: دارالکتب العلمیة.
- حدید، سمیه و بوشمال، مریم. (2011). الانسجام الدلالی فی سورة مریم، الجمهوریة الجزائریة: جامعة منتوری قسطنطنیة.
- حری، ابوالفضل. (1390). «بررسی شگرد قرآنی التفات در پرتو ساختار اطلاعات گفتمان»، جستارهای زبانی، شماره 8، 17-40.
- خطابی، محمد. (1991). لسانیات النص مدخل الی انسجام الخطاب، بیروت: المرکز الثقافی العربی.
- راستگو، کبری. (1395). «جایگزینی واژگانی در متشابهات قرآنی با رویکرد سبکشناسی نقشگرا»، مجله زبان و ادبیات عربی، شماره 15، 51-85.
- راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412ق). المفردات فی غریب القرآن، بیروت: دارالعلم.
- رحمانی، هما و رادمرد، عبداله. (1391). «بازنگری معنایی در التفات بلاغی و اقسام و کارکردهای آن»، جستارهای ادبی، شماره 17، 143-168.
- زبیدى، مرتضی. (1414 ق). تاج العروس، بیروت: دارالفکر.
- سارلی، ناصرقلی و ایشانی، طاهره. (1390). «نظریه انسجام و هماهنگی انسجامی و کاربست آن در یک داستان کمینه فارسی (قصه نردبان)»، فصلنامه زبان‌پژوهی، س2، ش4، 51-77.
- سرکی، نادره و سجودی، فرزان. (1393). «گونهشناسی صنعت التفات در قرآن مجید با توجه به مؤلفههای گفته پردازی»، فصلنامه جستارهای زبانی شماره 17، 297-310.
- سکاکی، یوسف بن ابى بکر. (1403ق). مفتاح العلوم، تحقیق: عبدالحمید هنداوى، بیروت: دارالکتب العلمیة.
- سیوطی، جلالالدین. (1421ق). الاتقان فی علوم القرآن، بیروت: دارالکتاب العربی.
- ضیف، شوقی. (1390). تاریخ و تطور علوم بلاغت، ترجمه محمدرضا ترکی، تهران: سمت.
- طبل، حسن. (1998). اسلوب الالتفات فی البلاغة القرآنیة، القاهرة: دارالفکر العربی.
- عرفان، حسن. (1395). کرانه‌ها شرح فارسی مختصر المعانی، قم: مؤسسه انتشارات هجرت.
- العسکرى، حسن بن عبدالله. (1419 ق). الصناعتین، الکتابة و الشعر، تحقیق: علی محمد بجاوی، بیروت: مکتبة العصریة.
- العلوی، یحیی بن حمزه. (1914م). الطراز المتضمن لأسرار البلاغة و علوم حقائق الاعجاز، ج 2، القاهره: المقتطف.
- فروزنده، مسعود و بنیطالبی، امین. (1393). «ابزارهای آفریننده انسجام متنی و پیوستار بلاغی در ویس و رامین»، مجله شعر پژوهی، شماره 20، 107-134
- قرشى، علىاکبر. (1371 ش). قاموس قرآن، چاپ: ششم. تهران: دار الکتاب الاسلامیه.
- گرجامی، جواد و آزاد دل، عادل و محمدی، سعید. (1396). «بررسی هم پایگی انسجام دستوری غیرساختاری در خطبه اول نهج‌البلاغه و ترجمه‌های آن»، دوفصلنامه مطالعات قرآن و حدیث. شماره 7، 125-152
- گلشائی، رامین. (1392). «ارزیابی نظریه‌های انسجام و پیوستگی متنی»، پژوهش و نگارش کتب دانشگاهی، شماره 31، 31-57.
- لطفیپور ساعدی، کاظم. (1371 ش). «درآمدی به سخن کاوی»، مجله زبانشناسی، سال 9، شماره 1، 109-122.
- مهاجر، مهران و نبوی، محمد. (1376 ش). به‌سوی زبانشناسی شـعر: ره‌یافتی نقشگرا، تهران: نشر مرکز.
)