Najh al-Balagha and the Tragic Foundations of the Relationship Between Ethics and Politics

Document Type : Research Article

Authors

1 Assistant Professor, Department of Political Science, Faculty of Economic and Social Sciences, Bu-Ali Sina University, Hamedan, Iran

2 PhD student in Political Thought, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

Abstract

Discussing the relationship between ethics and politics and searching for a way to regulate the relationship between these two important areas of human life has been one of the most important concerns of philosophers and political thinkers in the history of human thought since Plato. In this essay, with reference to Nahj al-Balaghah, as one of the significant and influential texts in the intellectual heritage of Islam and Iran - which is the narration of Imam Ali's (a.s.) moral encounter with the world and the result of the lived experience of that noble person as the caliph of Muslims in one of the most critical periods of Islamic history, an attempt has been made to examine and analyze the approach of this text in facing the fundamental question of the relationship between ethics and politics, using the analytical method. The results indicate that in the tragic situation of adhering to moral principles and rules, on the one hand, and the durability and stability of his government, on the other hand, in spite of his accurate and intelligent understanding of the realities of the society and his knowledge of conventional and usual ways of politics and maintaining power, in the framework of his monotheistic ontology, Imam prefers maintaining the dignity of human beings and observing moral principles and avoiding violence, intimidation, deception, and terrorism over the survival of power and government - a government that is aimed at the public interest.

Keywords

Main Subjects

References

  • آرنت، هانا (1383). اندیشیدن و برخی ملاحظات اخلاقی. ترجمه عباس باقری، چاپ دوم، تهران: نشر نی.
  • ------ (۱۳۶۱). انقلاب. ترجمه عزت‌الله فولادوند، تهران: شرکت سهامی انتشارات خوارزمی.
  • ------ (1399). درس گفتارهای فلسفه سیاسی کانت. به اهتمام رونالد بینر، ترجمه و اضافات فرهنگ رجایی، چاپ اول، تهران: انتشارات دمان.
  • ------ (1388). میان گذشته و آینده؛ هشت تمرین در اندیشه سیاسی. ترجمه سعید مقدم، چاپ اول، تهران: نشر اختران.
  • آرون، ریمون (۱۳۶۳). مراحل اساسی اندیشه در جامعه‌شناسی. ترجمه باقر پرهام، تهران: سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی.
  • ابن‌ابی‌الحدید، عبدالحمیدبن‌هبه‌الله (۱۳۹۲). ترجمه شرح نهج‌البلاغه. جلد یکم. مترجم غلامرضا لایقی. تهران: کتاب نیستان.
  • ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید بن هلال ثقفی اصفهانی (۱۳۷۱). الغارات. ترجمه عبدالمحمد آیتی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی.
  • ارسطو (1371). سیاست. ترجمه حمید عنایت، چاپ سوم، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
  • برنشتاین، ریچارد جی (1400). اینک چرا آرنت بخوانیم؟ ترجمه شیرین کریمی، چاپ اول، تهران: انتشارات کراسه.
  • بهبودی، محمدباقر (۱۳۶۸) سیره علوی. بی‌جا، ناشر: مؤلف.
  • پروانه‌زاد، الناز و میراحمدی، منصور (1391). نسبت اخلاق و امر سیاسی در منظومه فکری امام علی (ع) با رویکرد به کلام 216 نهج‌البلاغه. فصلنامه جستارهای سیاسی معاصر، 3(1)، 27-52.
  • حسینی سیرت، مریم‌السادات و شاقول، یوسف (1393). بررسی تراژدی یونان باستان و تراژدی مدرن از منظر هگل. فصلنامه ادبیات داستانی، سال دوم، شماره ششم، 1-20.
  • حنایی کاشانی، محمد سعید (1378). من فرد هستم؛ عاشورا و موقعیت تراژیک. مجله کیان، شماره 46، 68-58.
  • دشتی، محمد (۱۳۸۰). نهج‌البلاغه، قم: انتشارات لاهیجی.
  • رالز، جان (۱۳۹۹). نظریه‌‌ای در باب عدالت. ترجمه مرتضی نوری. تهران: نشر مرکز.
  • رنجبر، مقصود (1387). اخلاق سیاسی از دیدگاه امام علی (ع)، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، سال هفتم، شماره 15، 85-118.
  • شریفی، عنایت‌اله (1389). اخلاق سیاسی از منظر نهج‌البلاغه، فصلنامه رهیافت انقلاب اسلامی، دوره 89، شماره 13، 87-104.
  • طباطبایی، سید جواد (1381). تأملی درباره ایران، جلد نخست؛ دیباچه‌ای بر نظریه انحطاط ایران، چاپ دوم، تهران: نشر نگاه معاصر.
  • غلامرضا کاشی، محمدجواد (1387). چهار الگوی برقراری نسبت میان اخلاق و سیاست مجله آیین، شماره 13 و 14، 36-39.
  • فتحی، یوسف (1400). سیاست اخلاقی یا اخلاق سیاست در نهج‌البلاغه؛ امکان یا امتناع. فصلنامه پژوهشنامه نهج‌البلاغه، سال نهم، شماره 35، 73-92.
  • فروند، ژولین (1384). سیاست چیست؟ ترجمه عبدالوهاب احمدی، چاپ اول، تهران: انتشارات آگه.
  • کاظمی، سید علی‌اصغر (1376). اخلاق و سیاست: اندیشه سیاسی در عرصه عمل. تهران: نشر قومس.
  • ماکیاولّی، نیکولو. (۱۳۸۸). شهریار. ترجمه داریوش آشوری. تهران: ‌انتشارات آگاه.
  • مصباحیان، حسین (1401). پرسش از نسبت سیاست و اخلاق. گردآوری و تدوین حسین مصباحیان، تهران: نشر آگه.
  • مکارم شیرازی، ناصر با همکاری جمعی از فضلا و دانشمندان (۱۳۹۰). پیام امام امیرالمؤمنین(ع): شرح تازه و جامعی بر نهج‌البلاغه. قم: انتشارات امام علی ابن ابیطالب علیه‌السلام.
  • منوچهری، عباس (1395). فراسوی رنج و رویا؛ روایتی دلالتی‌ـ پارادایمی از تفکر سیاسی. جلد اول، چاپ اول، تهران: انتشارات پژوهشکده تاریخ اسلام.
  • وبر، ماکس (۱۳۹۰). دانشمند و سیاستمدار. ترجمه احمد نقیب‌زاده. تهران: نشر علم.
  • مبلغی، احمد (۱۳۸۰). فقه سیاسی امام علی، آرمان‌گرایی یا واقع‌گرایی. تهران: پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی سید علی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی) ـ مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی.
  • مولوی، محمد (1395). اصول و مبانی اخلاقی سیاست از نگاه امام علی (ع). فصلنامه پژوهشنامه نهج‌البلاغه، دوره 4، شماره 14، 1-18.
  • Bernstein, Richard, J. (2008). Are Arendt's Reflections on Evil Still Relevant?, The Review of Politics, 64-76.
  • Deleuza, G. (2002). Nietzsche and philosophy. Translated by Hugh Tomlinson, New York,Columbia University Press.
  • Arendt, H. (2005). The Promise of Politics, Edited and with an Introduction by Jerome Kohn. Publisher, Schocken Books, New York.
Quarterly Journal of Nahj al-Balagha Research
Volume 11, Issue 44
October 2024
Pages 107-132

Files

Share

How to cite

Statistics