Study of the Ethos in Nahj al-Balagha

Document Type : Research Article

Authors

1 Member of the academic staff of the Ministry of Science, Research and Technology

2 Associate Professor, Department of Persian Language and Literature, Faculty of Humanities, Bu- Ali Sina University

Abstract

In the art of rhetoric, the principle of the speaker's authority (ethos) is one of the three principles of speech, which, along with the other three principles, namely pathos (arousal in the audience) and logos (logical reasoning), form the sides of the "triangle of persuasion", which has a great importance and impact on the audience. The examination and careful consideration of the content of the words of Amir al-Muminin indicates that he has used this rhetorical device in many positions and according to the time and place, and it is one of the most important reasons for the inclusion of the Nahj al-Balagha in the list of primary rhetorical works in history concerns considering such subtleties in rhetoric. The point that is raised in the meantime is that observing the principle of the speaker's authority, which in itself implies the speaker's definition and praise of his virtues, can be combined with the virtue of humility and modesty, which is the virtue of all ethical people, especially Amir al-Muminin (AS). As we will see in the examples, throughout Nahj al-Balagha, wherever the Imam had to comply with the principle of eloquence, there was an expedient that he mentioned to justify his virtues. In other words, the words of Amir al-Muminin in expressing his unique qualities are only to prove his truthfulness in his words, actions, character and way of life, which of course is in complete contrast with self-praise, arrogance and pride.

Keywords

Main Subjects

References

  • قرآن کریم.
  • اسلامی، شعیب و امیرکاوه، سعید (1395). روش‌های اقناع مخاطب در نهج‌البلاغه، پژوهش‌های اجتماعی اسلامی، شماره 110، ۱۷۵-۲۱۴.
  • افتخاری، اصغر و کاظمی، سید محمدصادق (1396). مدل اقناع افکار عمومی در قرآن کریم؛ مطالعه موردی مواجهه با منافقین، فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، شماره 52، 9-39.
  • البحرانی، کمال‌الدین ابن هیثم (1375). شرح نهج‌البلاغة، مترجم: محمدصادق عارف، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی.
  • ارسطو (1392). خطابه، ترجمة اسماعیل سعادت، تهران: هرمس.
  • تبریزی انصاری، محمدعلی (1418 ه.ق). اللمعه البیضاء، تحقیق: سید هاشم میلانی، قم: موسسه الهادی.
  • نصیری، علی (1384). سیمای امیرمؤمنان علیه‌السلام از منظر نهج‌البلاغه، فصل‌نامه شیعه‌شناسی، شماره 10، 57-71.
  • حسومی، ولی‌اله، نیکونژاد، زهرا و رضوی دوست، غلامرضا (1398). بررسی عنصر اقناعی طنز در نهج‌البلاغه و نقش آن در تصویرسازی مفاهیم، مطالعات ادبی متون اسلامی، شماره 2، 103-124.
  • حکیم آرا، محمدعلی (1384). ارتباطات متقاعد گرانه و تبلیغ. تهران: انتشارات سمت.
  • رجبی علا، حسین، مسبوق، سید مهدی و فاتحی، سید حسن (1402). خوانش کاربردشناختی تکنیک‌های برهان‌ورزی در ضرب‌المثل‌های نهج‌البلاغه، جستارهای زبانی، آماده انتشار. https://lrr.modares.ac.ir/article-14-61363-fa.html
  • روزنبرگ، لارنس. دی (1389). روش‌های ارسطو برای انجام استدلال شفاهی شیوا، کانون وکلا، شماره 208 و 209، 55-78.
  • شریعتمدار جزائری، سید نورالدین (1379). مفهوم عدالت در اندیشه سیاسی امام علی علیه‌السلام، فصلنامه علوم سیاسی، شماره 11، 16-44.
  • شهیدی، سیدجعفر (1378). ترجمه نهج‌البلاغه، تهران: شرکت انتشارات علمی ‌و فرهنگی.
  • شیرانی، مجتبی، قاسمی شوب، محمد و اقبال، ابراهیم (1399). تبیین مشروعیت حکومت علوی در پرتو نهج‌البلاغه، فصلنامه پژوهشنامه نهج‌البلاغه، شماره 30، 37-55.
  • شفیعی مازندرانی، سیدمحمد (1381). زهد و وارستگی علی (ع) نوش‌داروی جامعه، معرفت، سال یازدهم، شماره 59، 78-87.
  • فیض کاشانی، محمدبن‌شاه مرتضی (1401 ه.ق). مفاتیح الشرایع فی فقه الامامیه، تحقیق: مهدی رجایی، قم: مجمع الذخائر‌الاسلامیه.
  • کاربخش، فاطمه (1400). بررسی شیوه‌های اقناع در سیرة سیاسی حضرت علی علیه‌السلام، پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده، شماره 14، 105-132.
  • کرم‌پور، زهرا، حسومی، ولی‌الله و خاکپور، حسین (1394) اقناع مخاطب در نهج‌البلاغه، فصلنامه پژوهشنامه نهج‌البلاغه، شماره 9، 27-54.
  • متولی، کاظم (1384). افکار عمومی ‌‌و شیوه‌های اقناع، چاپ اول، تهران: انتشارت بهجت.
  • مطهری، مرتضی (1382). سیری در نهج‌البلاغه، انتشارات صدرا: قم.
  • نیک سیرت، عبدالله (1386). گفتاری در باب لوگوس(logos)، پژوهش‌های فلسفی-کلامی، شماره 34، 209-225.
  • وفایی تاج خاتونی، سحر و دارابی امین، مینا (1394). بررسی نظریة اتوس ارسطو نزد شاعران سبک هندی از منظر تحلیل گفتمان، ویژه نامه نامه فرهنگستان (شبه قاره)، شماره 4، 303-320.
  • همتیان، محبوبه (1396). ویژگی‌های متکلم بلیغ براساس دیدگاه‌های بلاغیون از آغاز تا امروز، فنون ادبی، شماره 21، 91-102.
  • Gross, Alan, G. &‎ Walzer, E Arthur (2008). Rereading Aristotle's Rhetoric, Southern Illinois: University Press.
  • Killingsworth, M. Jimmie (2005). Appeals In Modern Rhetoric: An Ordinary-language Approach, Chicago: Southern Illinois University Press.
Quarterly Journal of Nahj al-Balagha Research
Volume 11, Issue 42
Spring & Summer 2023
August 2023
Pages 23-46

Files

Share

How to cite

Statistics