Analysis of Shaqshaqiya Sermon by the Critical Discourse Analysis Approach

Document Type : Research Article

Authors

1 Assistant Professor of Arabic Language and Literature, Bu-Ali Sina University, Hamadan, Iran.

2 Masters in Arabic Language Translation, Bu-Ali Sina University, Hamadan, Iran

Abstract

Critical discourse analysis is an interdisciplinary branch of linguistics which emphasizes the reproduction of social and political power through texts and dialogues, and that studies language for social scientific purposes regarding ideology, power, history, and society on the level of text. Since the critical method considers power relations, it tends to be associated with a kind of social transformation instruction that results from discourse and worldview, and it investigates the hidden power relations and political, cultural, and ideological processes in the text with a critical view through rhetoric, syntax, situational and intertextual and context, and demonstrates discourse contrasts. Shaqshaqiya Sermon is considered an interesting critical discourse considering its important historical points on caliphate and Bay'ah (allegiance). The present research addresses the discourse analysis of Shaqshaqiya Sermon on three levels of description, interpretation and explanation with a descriptive-analytical approach and based on Norman Fairclough's critical discourse model in order to discover how Ali (AS) criticized the performance of the caliphs and the way he criticized the deviations and sufferings of the Islamic society after  the demise of the Messenger of God and also how to demonstrate the public allegiance of the people to the Imam in the form of the aforementioned theory and to reveal the relationship between power and ideology in the mentioned discourse. The research results suggest that on the level of description, using the collocation of opposite and synonymous words, figures of speech, speech acts, emphatic declarative sentences, short sentences, and lexical links, the Imam tries to show the contrast between the justice-seeking Alavi discourse and the rival discourse. As on the level of interpretation, by direct and indirect application of the Quranic verses, he tries to explain his knowledge and awareness and his disinterest in the unjust caliphate, and express the vile traits of violators (Nakethin), deviators (Ghasetin), and apostates (Mareghin). On the level of explanation, in addition to preventing the deviant ideology from coming to power again, Ali (AS) tries to provide the ground for the reproduction of authentic Islamic discourse by explaining the historical issues of the caliphate.

Keywords

Main Subjects


  • قرآن کریم.
  • آقاگل­زاده، فردوس. (1385). تحلیل گفتمان انتقادی: تکوین تحلیل گفتمان در زبان­شناسی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
  • امینی، عبدالحسین. (بی­تا). الغدیر. جلد ششم. بی­جا.
  • بحرانی، ابن میثم. (1981). شرح نهج­البلاغه. بیروت: دارالعلم الاسلامی.
  • جرجانی، عبدالقاهر. (1997). دلائل الاعجاز. شرح و تعلیق محمد التنجی. بیروت: دارالکتب العربی.
  • حیدری، حسن و صباغی، علی. (1390). «پرسش بلاغی در شعر مهدی اخوان ثالث». پژوهش­های ادبی، شماره 31 و 32، 80-51.
  • خضیر، باسم خیری. (2017). استراتیجیات الخطاب عند الامام علی؛ مقاربة تداولیة. الطبعة الاولی. کربلاء المقدّسة: مؤسسة علوم نهج البلاغة.
  • ذکائی، عبدالحسین؛ صیادی­نژاد، روح­الله و اقبالی، عباس. (1399). «تحلیل گفتمان­ نامۀ دهم نهج­البلاغه بر اساس الگوی فرکلاف». نشریۀ ادب عربی، دوره 12، شماره 2، 63-83.
  • شهیدی، سید جعفر. (1370). ترجمۀ نهج­البلاغه. چاپ سوم. تهران: نشر انقلاب.
  • شیرازی، احمد امین. (1372). آئین بلاغت؛ شرح فارسی مختصرالمعانی جلد چهارم. چاپ سوم. قم: فروع قرآنی.
  • صالحی، پریسا و نیکو­بخت، ناصر. (1391). «واژه­گزینی شعری قیصر امین­پور از منظر تحلیل گفتمان انتقادی»، پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شماره 24، 99-75.
  • طباطبایی لطفی، سید عبد­المجید و قاسمی، طاهره. (1393). «بررسی و طبقه­بندی خطبه­های نهج­البلاغه از دیدگاه نظریۀ کنش گفتاری». فصلنامۀ سیاست متعالیه، سال دوم، شماره 6، 30-9.
  • عکاشة، محمود. (2005). لغة الخطاب السیاسی دراسة لغویة تطبیقیة فی ضوء نظریه الاتصال. مصر: دارالنشر للجامعات.
  • عمر، احمد مختار. (1998). علم الدلالة. الطبعة الخامسة. القاهرة: عالم الکتب.
  • فتوحی رود معجنی، محمود. (1390). سبک­شناسی؛ نظریه­ها، رویکردها و روش­ها. تهران: سخن.
  • فرکلاف، نورمن. (1379). تحلیل گفتمان انتقادی. ترجمه فاطمه شایسته­ پیران و دیگران. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه­ها.
  • فرکلاف، نورمن. (1399). تحلیل گفتمان انتقادی. ترجمه روح­الله قاسمی. چاپ دوم، تهران: اندیشه احسان.
  • قدیمی قیداری، عباس و قانعی زوارق، علی. (1396). «دگراندیشی در سیاست­نامه، تحلیل گفتمان برخورد با مخالف در اندیشۀ خواجه نظام­الملک». فصلنامه اندیشه سیاسی در اسلام. دوره 4، شماره 13، 37-68.
  • قهرمانی، علی و بیدار، فاضل. (1398). «تحلیل گفتمان انتقادی در نهج­البلاغه بر اساس تئوری نورمن فرکلاف، مطالعه موردی؛ خطبه­های علی(ع) در جریان فتنه خوارج». دوفصلنامه پژوهشنامه امامیه، سال 5، شماره 9، 198-175.
  • قهرمانی، علی و بیدار، فاضل. (1399). «تحلیل گفتمان انتقادی خطبه­های علی(ع) در جریان بیعت عمومی». دوفصلنامه پژوهشنامه علوی، سال 11، شماره اول، 25-1.
  • کلانتری، عبدالحسین. (1391). گفتمان از سه منظر زبان­شناسی، فلسفی و جامعه­شناسی. چاپ اول. تهران: نشر جامعه­شناسان.
  • لاک، تری. (1393). تحلیل گفتمان انتقادی. مترجمان: رضا خیرآبادی، سیما بهمنی و سمیرا بهمنی. چاپ اول، تهران: خط سفید.
  • الملائکة، نازک. (1983). قضایا الشعر المعاصر. الطبعة الثامنة. بیروت: دارالعلم للملایین.
  • محمودی، سعیده؛ چراغی­وش، حسین و میرزایی الحسینی، سیدمحمود. (1398). «تحلیل استراتژی گفتمان ادبی خطبۀ شقشقیه». علوم قرآن و حدیث، سال 51، شماره 102، 224-201.
  • محمودی، سعیده؛ چراغی­وش، حسین و میرزایی‌الحسینی، سید محمود. (1395). «تحلیل گفتمان ادبی خطبۀ جهاد». پژوهشنامۀ نهج­البلاغه، سال چهارم، شماره 16، 54-33.
  • مکارم شیرازی، ناصر. با همکاری جمعی از فضلا و دانشمندان. (1390). پیام امیرالمومنین(ع): شرح تازه و جامعی بر نهج­البلاغه. چاپ اول. قم: انتشارات امام علی بن ابیطالب(ع).
  • مک­دانل، دایان. (1380). مقدمهای بر نظریههای گفتمان. ترجمه حسین­علی نوذری. تهران: فرهنگ گفتمان.
  • میلز، سارا. (1389). گفتمان. ترجمه مجموعۀ نویسندگان زیر نظر نرگس حسنلی. چاپ سوم. تهران: نشانه.
  • نجفی ایوکی، علی. رسول­ نیا، امیرحسین و کاوه نوش‌آبادی، علیرضا. (1396). «تحلیل متن­شناسی خطبۀ شقشقیه بر اساس نظریۀ کنش گفتاری سرل». پژوهشنامه نهج­البلاغه، سال 5، شماره 19، 1-17.
  • الهاشمی، سید احمد. (1999). جواهرالبلاغة. ضبط و تدقیق: یوسف الصمیلی، بیروت: المکتبة العصریة.
  • هدارة، محمد مصطفی. (1990). فی النقد الحدیث. الطبعة الاولی. بیروت: دارالکتاب.
  • یارمحمدی، لطف­الله. ( 1393). گفتمان­شناسی رایج و انتقادی. چاپ دوم. تهران: انتشارات هرمس.
  • یاسمی، کلثوم و آقاگل­زاده، فردوس. (1395). «تحلیل گفتمان انتقادی کتاب امریکن اینگلیش فایل با استفاده از مدل ون دایک». فصلنامه مطالعات فرهنگ- ارتباطات، دوره 17، شماره 34، 215-191.
  • Al-Faki, I. M. (2014). “Political Speeches of Some African Leaders from Linguistic Perspective (1981-2013)”. International Journal of Humanities and Social Science, Vol. 4, No. 3, 180-198.