The Parallel forms of similes in the sermon’s of Nahj al-Balaqha

Document Type : Research Article

Authors

1 ferdowsi university of Mashhad

2 ferdowsi university of mashhad

Abstract

The simile is one of the most beautiful techniques of expression, which has been used extensively in Nahj al-Balagha's sermons and is used Facilitating comprehension of meaning and persuasion of the audience. One of the stylistic methods of sermon similes is the use of Parallel forms, which are subdivided into the syntactic level and the structure of the sentences. The present study aims to investigate the constructs of sermons in descriptive-analytical method. About half of the similes of the sermons appear in the Parallel forms, some of them are consecutive similes, and others are aggregated similes with similar structures.The semantic relationships of structures have a significant role on the simulation of messages and the transfer of meaning to the audience, and semantically have relationship such as synonymy, contradiction, increase and clarification.Parallel forms also have a great impact on simile music.There are some of the Innovative industries such as revelation, punishment, contradiction, opposition, balance, etc., among the constituent structures, which can be said parallel syntax is the area of some of these rhetorics.

Keywords

Main Subjects

References

-       القرآن الکریم.
-       انصاریان، حسین. (1379). ترجمه نهج‌البلاغه. تهران: انتشارات پیام آزادی.
-       باقلانی، ابوبکر. (1954). إعجاز القرآن، تصحیح أحمد صقر، مصر: دارالمعارف.
-       تفتازانی، سعدالدین. (1392). شرح مختصر، قم: دارالحکمة.
-      الجرجانی، عبدالقاهر. (1991). أسرار البلاغة، الطبعة الأولی، القاهرة: مطبعة المدنی.
-      الجندی، علی. (1952). فن التشبیه، الطبعة الأولی، مصر: مطبعة نهضة مصر.
-      العسکری، ابوهلال الحسن بن عبدالله بن سهل. (1952). الصناعتین، تحقیق علی محمد البجاوی و محمد ابراهیم أبوالفضل، الطبعة الأولی، دار إحیاء الکتب العربیة.
-      غلامعلی­زاده، خسرو. (1377). ساخت زبان فارسی، چاپ‌ دوم. تهران: احیاء کتاب.
-       فاضلی، محمد. (1388 ش). دراسة و نقد فی مسائل بلاغیة هامة، مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد؛ تهران: سازمان مطالعة و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه­ها (سمت).
-       فالک، جولیا. (1377). زبان‌شناسی و زبان، بررسی مفاهیم بنیادی زبان‌شناسی، ترجمه خسرو غلامعلی زاده، مشهد: آستان قدس رضوی.
-       فتوحی، محمود. (1391). سبک‌شناسی نظریه‌ها، رویکردها و روش‌ها. تهران: انتشارات سخن.
-       فرشیدورد، خسرو. (1382). دستور مفصل امروز بر پایه زبان‌شناسی جدید. تهران: سخن.
-       قائمی، مرتضی و صاعدانور، فائزه. (1394). «ساخت‌های همپایه در جزء سی‌ام قرآن کریم». دوفصلنامه پژوهش‌های قرآنی در ادبیات، شماره 3، 65-92.
-       مشکوه­الدینی، مهدی. (1370). دستور زبان فارسی بر پایه نظریه گشتاری، ویرایش دوم، مشهد: دانشگاه فردوسی.
-       مفتاح، محمد. (1996). التشابه و الاختلاف، نحو منهاجیة شمولیة، الدار البیضاء.
-       موسوی، سید عباس. (1376). شرح نهج‌البلاغه، بیروت: دارالرسول الاکرم- دارالمحجة البیضاء.
-      هدارة، محمد مصطفی. (1990).فی النقد الحدیث، الطبعة الأولی،بیروت: دارالکتب.
Quarterly Journal of Nahj al-Balagha Research
Volume 7, Issue 26
September 2019
Pages 109-126

Files

Share

How to cite

Statistics