Recognition of discourse levels in Nahj al-Balagha

Document Type : Research Article

Author

Assistant Professor, Department of Quran and Hadith Sciences, Valiasr University of Rafsanjan

Abstract

Each text is functional of a discourse or interaction with some discourses. Every owner of discourse with linguistic rules to events and facts surrounding the meaning of content production. From this perspective, the text of Nahj Albalaghah is the discourse of Imam Ali (AS) that are formed on different levels and with different linguistic structures.In this study the analysis of work patterns in the field of discourse  analysis and its adaptation toNahj has been contributed  to clarify that On the one hand, the discourse of Imam in relation to the other discourses has more competition, transparency, inclusiveness. On the other hand, the language of geometry and knowledge of this discourse, of which several sides as the findings of this study can be used,such as the proper use of the common   concepts and terms of time; diversity of goals and purposes in use of language; the high  power of communication  between  Imam  and others; drawing of the fundamental policies of the society  from the  heart  of  different  events; diversity of speech action in order to multi plicity the audience and the differ rence of situation;  and  every  reality of true thinking and belief.it refers to the purpose & function of competing discourse; direction of the people and society towards the dominant patterns of individual and social life .The absence of any of these levels is consistent with the special mission of Imam , especially especially after the death of the Holy Prophet (PBUH) ,which society has suffered so much, and must create a comprehensive accurate, and effective discourse in order to speak in contrast to competing discourse.

Keywords

Main Subjects

References

-       آقا گل­زاده، فردوس. (1390). تحلیل گفتمان انتقادی. تهران: انتشارات علمی فرهنگی.
-       بشیر، حسن. (1385). تحلیل گفتمان دریچه‌ای برای کشف ناگفته‌ها. تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
-       بهرام­پور، شعبان­علی. (1379). مقدمه بر کتاب تحلیل انتقادی گفتمانِ فرکلاف. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه­ها.
-       حسینی­زاده، سید محمدعلی. (1383). «تحلیل گفتمان و نظریه سیاسی»، فصلنامه علوم سیاسی، سال هفتم، شماره 4، 181-212.
-       خوئی، میرزا حبیب‌الله. (1400). منهاج البراعة فی شرح نهج‌البلاغة. تحقیق: ابراهیم میانجی، تهران: مکتبة الإسلامیة.
-       شریف رضی. (1434). نهج‌البلاغه. قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
-       صلح­جو، علی. (1377). گفتمان و ترجمه. تهران: نشر مرکز.
-       عرشی، امتیاز علیخان. (1363). استناد نهج‌البلاغه. ترجمه: سید مرتضی آیت‌الله­زاده شیرازی. تهران: انتشارات امیرکبیر.
-       میرفخرایی، تژا. (1383). فرایند تحلیل گفتمان. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.
-       کالر، جاناتان. (1393). نظریه ادبی. ترجمه: فرزانه طاهری. تهران: نشر مرکز.
-       فاضلی، محمد. (1383). «گفتمان و تحلیل گفتمان انتقادی»، مجله پژوهش‌های علوم انسانی و اجتماعی، سال 4، شماره 14، 81-107.
-       فیلیپس و یورگنسن. (1389). نظریه و روش در تحلیل گفتمان. ترجمه: هادی جلیلی. تهران: نشر نی.
-       مقدمی، محمدتقی. (1390). «نظریه تحلیل گفتمان لاکلا و موف و نقد آن»، مجله معرفت فرهنگی و اجتماعی، سال دوم، شماره دوم. 91-124.
-       مطهری، مرتضی. (1369). سیری در نهج‌البلاغه. تهران: انتشارات صدرا.
-       مکارم شیرازی، ناصر و همکاران. (1390). پیام امام، شرح تازه و جامعی بر نهج‌البلاغه. قم: انتشارات امام علی بن ابی طالب(ع).
-       ونزبرو، جان و دیگران. (1392). زبان قرآن، تفسیر قرآن (مجموعه مقالات قرآن­پژوهی­غربیان). ترجمه: مرتضی کریمی‌­نیا، تهران: نشر هرمس.
-       هالیدی، مایکل و رقیّه، حسن. (1393). زبان، بافت و متن. ترجمة: مجتبی منشی‏زاده و طاهره ایشانی. تهران: نشر علمی.
-       یارمحمدی، لطف الله. (1383). گفتمان‌شناسی رایج و انتقادی، تهران: نشر هرمس، چاپ اول.
-        Austin, J. L. (1962). How to Do Things with Words, Oxford University Press, Oxford.
 
Quarterly Journal of Nahj al-Balagha Research
Volume 6, Issue 21
June 2018
Pages 1-19

Files

Share

How to cite

Statistics