Nahj-al-balaghe intertextual relations with the classical Persian poetry

Document Type : Research Article

Authors

Abstract

According to the theory intertextuality, every literary text, aware or not aware, procreation or readout from his contemporary literary works or before. Nahj-al-balaghe, Since the rise so far, [after the Quran] aways, is considered as one of the key and sources for Arab and Iranian literati. while the classical Iranian poets modling from the valuable words and concepts of Amir of believers is More prominent. so that the kinds intertextuality of Nahj-al-balaghe in many Persian poems, is visible clearly. The aim of this study is to identify, introduce and explain the word intertextuality Imam in the words and concepts of classical Persian poetry. The realization was done by descriptive analytical method, and by induction eloquent the valuable words and concepts of Nahj-al-balaghe in the poetrys of the most prominent Iranian poets. By analysis and study of Process intertextuality in these poetry (the text present) and Nahj-al-balaghe (the text missing) we find that the kinds intertextuality was came In the form Intertextual in words of content and reports, and intertextual relations in In the form partial negation, negation and rejection of parallel or general. It should be noted that the intertextual content, and the negation of the parallel of intertextual relations, in the style of writing poems studied, the other, is more pronounced.

Keywords


-    نهج البلاغه (1379). ترجمه­ی محمد دشتی، قم: انتشارات مشرقین.
-    بروئل، پیر و همکاران (1371)، تاریخ ادبیات فرانسه، مترجم: نسرین خطاط و مهموش قویمی. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه­ها (سمت).
-    بنیس، محمد (1979)، ظاهرة الشعر المعاصر فی المغرب مقاربة بنیویة تکوینیة، بیروت: دار العودة.
-    پلک­نیا، عبد الملک (1384)، اشعار موضوعی با الهام از سخنان امیرالمؤمنین (ع)، مبلغان، شماره 66.
-    تجلیل، جلیل (1389)، «تابندگی کلام امیر مؤمنان (ع) در شعر فردوسی»، نشریه قرآن، حدیث، نهج‌البلاغه، شماره 27 و 28.
-    تمیمی آمدی، عبد الواحد (1366)، غررالحکم ودرر الکلم، شرح: آقا جمال الدین خوانساری. قم: دفتر تبلیغات.
-    جابر، ناصر (2007)، «التناص القرآنی فی الشعر العمانی»، مجلة جامعة النجاح للابحاث (العلوم الانسانیة ج 4.
-    جامی، نورالدین عبدالرحمان (بی­تا)، دیوان، تهران: نشر زوار.
-    جعفری، سیدمحمدمهدی (1384)، «تأثیر نهج‌البلاغه بر ادب فارسی»، مجله‌ی علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، دوره بیست و دوم، 1 (بهار 1384)، پیاپی 42.
-    حافظ، شمس­الدین محمد (1368)، دیوان، به اهتمام قاسم غنی و محمد قزوینی. تهران: اساطیر.
-    حسن بیگی، م (1380)، «خوشه‌چینی شاعران از کلام امیر مؤمنان (ع)»، نشریه‌ی گلستان قرآن، دوره جدید. مهر 1380. شماره 82.
-    خوانساری، آقا جمال (بی­تا)، شرح غرر الحکم و درر الکلم، تصحیح: محدث ارموی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
-    راثی، محسن (1384)، «کمال و کلام علی (ع)»،نشریه‌ی قرآن، حدیث، نهج­البلاغه، بهار 84. شماره 13 و 14.
-    راستگو، سید محمّد (1376). تأثیر قرآن و حدیث در شعر فارسی، تهران: سمت.
-    الرمّانی، ابراهیم (1988). النص الغائب فی الشعر العربی الحدیث، مجلة الوحدة، شماره 48.
-    الزعبی، احمد (2000)، التناص نظریاً و تطبیقیاً، عمان: مؤسسة عمان للنشر.
-    سعدی، مصلح بن عبدالله (1363)، بوستان، تصحیح: غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
-    ---------------- (1368)، گلستان، تصحیح: غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
-    --------------- (1372)، کلیات به اهتمام: محمدعلی فروغی، تهران: امیرکبیر.
-    سنایی، مجدود بن آدم (1336)، حدیقة الحقیقة، تصحیح: مدرس رضوی، تهران: سپهر.
-    عباس­زاده، حمید (1389)، ا«قتباس­های قرآنی در نهج‌البلاغه»،فصلنامه‌ی مطالعات تفسیری، سال یکم، شماره 1.
-    عزام، محمد (2005). شعریة الخطاب السردی،دمشق: منشورات اتّحاد الکتاب العرب.
-    عشق­آبادی، زهرا (1389)، «بهره­گیری از اصول اخلاقی نهج‌البلاغه»، نشریه‌ی قرآن، حدیث و نهج‌البلاغه، شماره 28.
-    فردوسی طوسی، حکیم ابوالقاسم (بی­تا)، شاهنامه، تهران: سازمان انتشارات کتاب­های جیبی. ج 5، 51 و 52.
-  کیوان، عبد العاطی (1998)، التناص القرآنی فی شعر أمل دنقل، القاهرة: مکتبة النهضة المصریة.
-    مجاهد، احمد (2006)، اشکال التناص الشعری، مصر: الهیئة المصریة العامة للکتاب.
-    مجلسی، ملامحمد باقر (بی­تا)، بحارالانوار، تهران: نشر دار الکتب الاسلامیة، ج 77.
-    مسبوق، سیّد مهدی و حسین بیات (1391)، روابط بینامتنی قرآن با نامه سی و یکم نهج‌البلاغه، مجله مشکوة، بهار 1391. شماره 114.
-    مشتاق مهر، رحمان (1383)، تأثیر قرآن و حدیث در شعر ابن یمین فریومدی، مجله‌ی مکتب اسلام، شماره 7، سال 83.
-    مطهری، مرتضی (1353)، سیری در نهج‌البلاغه، قم: انتشارات صدرا.
-    مقدسی، امین و همکاران (1390)، روابط بینامتنی نهج‌البلاغه با آثار امین الریحانی، پژوهشنامه‌ی نقد ادب عربی، شماره 1.
-    مکاریک، ایرناریما (1385)، دانشنامه‌ی نظریه­های ادبی معاصر، مترجم: مهرتن نجفی و محمد نبوی، تهران: آگه.
-    موسی، خلیل (2000). قراءات فی الشعر العربی الحدیث و المعاصر، دمشق: منشورات اتّحاد الکتاب العرب.
-    مولوی، جلال‌الدین محمد (1387). مثنوی معنوی، نسخه‌ی قونیه، ویرایش: توفیق سبحانی، تهران: بی‌نا.
-    میرزا محمد، علیرضا (1385)، «درآمدی بر وصف نهج‌البلاغه در شعر فارسی»، فصلنامه­ی جستارهای تاریخی، دوره 19. شماره 57-58: 399-419.
-    میرزایی، فرامرز (1388)، روابط بینامتنی قرآن با اشعار احمد مطر، نشریه‌ی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه باهنر کرمان، دوره جدید، بهار 88، شماره 25 (پیاپی 22).
-    مینوی، مجتبی (1357)، دیوان ناصرخسرو، تهران: مؤسسه‌ی مطالعات اسلامی.
-    ناطقی بلخابی، محمدحسن.« نقش حدیث در غنای ادب فارسی»، مجله­ی سفیر نور. بهار 1386، شماره 1. ص 131-156
-    وطواط، رشید (1365)، مطلوب کل طالب، تصحیح: محمود عابدی، تهران: بنیاد نهج‌البلاغه.
-    وعدالله، لیدیا (2005)، التناص المعرفی فی شعر عز الدین المناصرة، الاردن:دار مجدلاوی للنشر والتوزیع.
-    ویکلی، کریستین (1384)، وابستگی متون، تعامل متون، ترجمه: طاهر آدینه­پور، پژوهشنامه‌ی ادبیات و نوجوان، شماره 28.