Observing the Principles of Alavi’s Government Is a Platform Builder of Government’s Islamic Objectives

Document Type : Research Article

Authors

Abstract

All Islamic and Non-Islamic schools have talked about the playbooks, the principles and the necessity of the correct realization, Because of the importance of management in the progress of societies. Since the Islamic school is more complete in responding to these cases, than other schools; it is necessary to get a new look and a special attention to practical way of Imam Ali, its managerial principles be articulated clearly as the road map of Islamic countries. According to practical way of Imam Ali observing the principles like selecting officials and brokers, consulting on matters, having popular goals and supporting people, Islamic ethics, reward and punishment, the division of labor, observing moderation and justice, the science and understanding and awareness of affairs and finally controlling and monitoring can lead to improving governance principles and the achievement of Alavi’s government’s objectives such as reviving justice, instructing and breeding, supplying freedom and independence and improving people’s livelihood disposition(economic development) and finally divine adduction. So in order to improve the governance indicators and the most important in order to fulfill the development and excellence in Islamic countries it is necessary the rulers of Islamic countries to consider all the Alavi’s government principles.

Keywords


-     اعظمی، امیر، آیباغی­اصفهانی، سعید و تولایی، روح­الله (1387)، رهبری و مدیریت اخلاق اسلامی، توسعه انسانی پلیس، سال پنجم، شماره 17.
-     ثواقب، جهانبخش (1391)، مبانی و شاخصه­های حکومت علوی، پژوهش‌های علوی، سال سوم، شماره 2.
-     حق­پناه، رضا (1381)، شایسته­سالاری در نظام علوی، پژوهش‌های اجتماعی اسلامی، سال هفتم، شماره 32 و 33.
-     جبرئیلی، محمدصفر (1381)، مجموعه چشم­انداز امام علی (ع) آیین کشورداری، تهران: انتشارات موسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، چاپ اول.
-     دشتی، محمد (1386)، نهج‌البلاغه، قم: انتشارات مباهله، چاپ اول.
-     ربانی، رسول، کلانتری، صمد و هاشمیان­فر، علی (1390)، بررسی ارتباط بین عوامل اجتماعی با نابرابری­های اجتماعی، رفاه اجتماعی، سال یازدهم، شماره 41.
-     سیدعلیپور، سیدخلیل (1383)، نقش تشویق و تنبیه در مدیریت اسلامی، پژوهشگر، شماره 1.
-     شاه­آبادی، ابوالفضل و جامه­بزرگی، آمنه (1392)، نظریه حکمرانی خوب از دیدگاه نهج‌البلاغه، پژوهش­نامه نهج‌البلاغه، سال اول، شماره 2.
-     شاهدی، غفار (1387)، جامع نگری در اهداف دینی، علوم اسلامی، سال سوم، شماره 11.
-     شبان­نیا، قاسم (1389)، حقوق بشر در پرتو اهداف حکومت اسلامی، معرفت سیاسی، سال دوم، شماره 2.
-     فوزی، یحیی و کریمی بیرانوند، مسعود (1390)، اهداف حکومت اسلامی، مطالعات انقلاب اسلامی، سال هشتم، شماره 25.
-     غفاری هشجین، زاهد و علیزاده، قدسی (1390)، جایگاه و ابعاد مشورت در سیره عملی امام خمینی (ره)، انقلاب اسلامی، سال اول، شماره 1.
-     کربلایی پازوکی، علی و لطفی، مهرعلی (1389)، اهداف حکومت اسلامی از منظر نهج‌البلاغه، رهیافت انقلاب اسلامی، سال چهارم، شماره 12.
-     کمیجانی، اکبر و سلاطین، پروانه (1387)، تأثیر حکمرانی خوب بر رشد اقتصادی در گروه کشورهای منتخب OECD و OPEC، مدل‌سازی اقتصادی، سال دوم، شماره 2.
-     گروهی از نویسندگان، (1381)، حکومت علوی کارگزاران، قم: انتشارات دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری، چاپ اول.
-     مردانی، مهدی (1383)، جایگاه تشویق و تنبیه در مدیریت اسلامی، پژوهشگر، سال یازدهم، شماره 1.
-     مشرف­جوادی، محمدحسین (1392)، اصول و متون مدیریت در اسلام، اصفهان، انتشارات پارس ضیاء، چاپ اول.
-     مشرف­جوادی، محمدحسین و ابوطالبی، محمدمهدی (1390)، بررسی شاخص‌های عدالت سازمانی در نهج‌البلاغه با تأکید بر فرمان امام علی (ع) به مالک اشتر، مدیریت اسلامی، سال نوزدهم، شماره 1.
-     مطهری، مرتضی، (1388)، سیری در نهج‌البلاغه، تهران: انتشارات صدرا، چاپ چهل و سوم.
-     مؤمنی، جواد (1385)، اصل مشورت در نهج‌البلاغه، مدیریت راهبردی، سال دوازدهم، شماره 37.
-     میدری، احمد و خیرخواهان، جعفر (1383)، حکمرانی خوب بنیان توسعه، انتشارات مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، تهران، چاپ اول.
-     نصراصفهانی، مهدی و نصراصفهانی، علی، (1389)، شایسته­سالاری در مدیریت جامعه با تأکید بر اندیشه­های سیاسی امام علی (ع)، معرفت سیاسی، سال دوم، شماره 2.
-     واثق، قادرعلی (1388)، معیارهای شایسته­سالاری در اسلام، ادیان و عرفان، سال هجدهم، شماره 141.