TY - JOUR ID - 2709 TI - اسلوب و فلسفۀ دعا از منظر نهج‌البلاغه JO - فصلنامه پژوهشنامه نهج البلاغه JA - NAHJ LA - fa SN - 2345-5233 AU - حافظی, معصومه AU - میرزائی, محمد رضا AD - دانش آموخته دکتری رشته مدرسی معارف اسلامی دانشگاه قرآن و حدیث، قم AD - دانش آموخته سطح 4 حوزه علمیه قم Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 7 IS - 25 SP - 23 EP - 39 KW - حضرت علی(ع) KW - دعا KW - نهج‌البلاغه KW - قرآن کریم KW - فرهنگ DO - 10.22084/nahj.2019.16545.2061 N2 - این پژوهش، به هدف ترسیم اسلوب و فلسفۀ صحیح دعا، به واکاوی کتاب شریف نهج‌البلاغه پرداخته و دانش مربوطه را از خطبه‌ها، نامه‌ها و سخنان امام پارسایان حضرت علی(ع) جویا گشته است.  نتایج حاصل از این پژوهش که با روش توصیفی ـ تحلیلی سامان‌یافته، نشان می‌دهد که از منظر امام علی(ع)، دعا که نوعی عبادت بوده، لازم است همواره با اخلاص، توکّل و کار و تلاش همراه باشد. از گفتار و سیرۀ حضرت علی(ع) دراین‌باره، آداب و اسلوب دعا نمودن به درگاه حق‌تعالی، همچون درود فرستادن بر پیامبر اکرم(ص)، شکرگزاری از نعمت‌های پروردگار، ذکر صفات و قدرت خداوند و درخواست با خشوع و خضوع، قابل‌برداشت است. در فرهنگ نهج‌البلاغه، فلسفه‌های دعا و درخواست به درگاه الهی، از قبیل دفع بلایا، اجابت حوائج، ایجاد قرب به خداوند و کسب آرامش نیز مطرح‌شده است. در بررسی دعاهای مولی علی(ع) در نهج‌البلاغه، برخی از فلسفه‌های محوری دعاهای ایشان از قبیل: آخرت‌گرایی، هدایت گرایی، استغفارگرایی و دین‌گرایی، روشنگری دارد. UR - https://nab.basu.ac.ir/article_2709.html L1 - https://nab.basu.ac.ir/article_2709_89606fab3ee9625a3c85eca2857bb317.pdf ER -